Με αφορμή τα εκατό χρόνια 1922-2022 και στο πλαίσιο του εορτασμού του έτους Μνήμης, ο Δήμος Καλαμαριάς, συνδέει την πλούσια γευστική παράδοση των Ελλήνων της Μικράς Ασίας με το σήμερα, την επιχειρηματικότητα της εστίασης και τους κατοίκους του τόπου.
Παραδοσιακά υλικά και συνταγές της κουζίνας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας μπαίνουν στο μενού των εστιατορίων της Καλαμαριάς. Τα εστιατόρια, επιλέγουν ποιες από τις συνταγές θα εντάξουν στο μενού τους και τις προσαρμόζουν στη δική τους “γαστρονομική” φιλοσοφία.
Η επιμέλεια των προτεινόμενων συνταγών έχει γίνει από το γνωστό Chef Βασίλη Μουρατίδη, γνήσιο τέκνο της Καλαμαριάς, Ποντιακής καταγωγής και προβεβλημένο μέσα από το ριάλιτυ του Ant1 “Game of Chefs”.
Η ίδρυση της Καλαμαριάς ως οικισμού του Δήμου Θεσσαλονίκης το 1922 συμπίπτει με την Μικρασιατική καταστροφή, τη μεγαλύτερη μετακίνηση πληθυσμών στην ιστορία.
Στην Καλαμαριά εγκαταστάθηκε ο μεγαλύτερος αριθμός προσφύγων από οπουδήποτε, περισσότεροι από 100.000, που προερχόταν κυρίως από τον Πόντο, καθιστώντας την έτσι τον πολυπληθέστερο προσφυγικό οικισμό.
Οι εξαθλιωμένοι πρόσφυγες παρά τις δοκιμασίες, διατήρησαν ακμαίο το ηθικό τους, προσπαθώντας πάντα να διαφυλάξουν τα ιερά και όσια από τις αλησμόνητες πατρίδες. Παρά τις δύσκολες συνθήκες, οι επιδράσεις του προσφυγικού εποικισμού ήταν ιδιαίτερα σημαντικές για την οικονομία. Το εργατικό δυναμικό που δημιουργήθηκε ήταν αυτό που συνέβαλε στην εκτέλεση μεγάλων δημοσίων έργων, στην εκβιομηχάνιση και την ανάπτυξη κλάδων του μεταποιητικού τομέα, όπως η ταπητουργία, άγνωστους μέχρι τότε στην Ελλάδα.
Οι παράγκες της Καλαμαριάς και η ζωή γεμάτη στερήσεις, πείνα και αρρώστιες, στην πορεία των ετών, χάρη στο πείσμα, το πάθος και τη δύναμη αυτών των ανθρώπων, την μετέτρεψαν σε μια από τις ομορφότερες περιοχές της Θεσσαλονίκης με υψηλό βιοτικό επίπεδο. Η εγκατάσταση των προσφύγων τότε, αποτέλεσε το ξεκίνημα της σύγχρονης ιστορίας της Καλαμαριάς.
Σήμερα ο Δήμος τιμά αυτό το παρελθόν με μια σειρά από εκδηλώσεις και φέρνει στη Μνήμη τις γευστικές παραδόσεις των προσφύγων της Μικράς Ασίας. Διαφορετικά υλικά και τεχνικές, ανάλογα με τον τόπο καταγωγής, εποχικότητα, αλλά και οικονομία, καθώς τίποτα δεν πρέπει να πάει χαμένο. Το καλοκαίρι μαζεύουν και παστώνουν για να έχουν το χειμώνα. Αξιοποιούν κάθε τι που προσφέρει ο τόπος και με μεράκι οι νοικοκυράδες το μετατρέπουν σε “μεζεκλίκι”, σε κυρίως πιάτο ή ακόμη και γλυκό. Οι μυρωδιές από τα αρωματικά βότανα και τα μπαχάρια είναι το χαρακτηριστικό τους και είναι όλα αυτά μαζί, που τελικά διαμόρφωσαν την ελληνική κουζίνα.
