Category: Τεχνολογία & Επιστήμη

ΣύνταξηΕύη Τσιριγωτάκη Τα μικροσκοπικά ρομπότ μπορούν να εναλλάσσονται μεταξύ στερεάς και υγρής μορφής Ερευνητές δημιούργησαν ένα ανθρωποειδές ρομπότ που μπορεί να εναλλάσσεται μεταξύ στερεής και υγρής μορφής, διατηρώντας το αρχικό σχήμα του. Με άλλα λόγια, μοιάζει πολύ με το ρομπότ T-1000 της ταινίας «Εξολοθρευτής 2». Ενώ τα παραδοσιακά ρομπότ έχουν σκληρό σώμα και είναι άκαμπτα, τα «μαλακά» ρομπότ είναι εύκαμπτα αλλά αδύναμα και οι κινήσεις τους είναι δύσκολο να ελεγχθούν. «Το να δίνουμε στα ρομπότ τη δυνατότητα να εναλλάσσονται μεταξύ υγρής και στερεάς κατάστασης τους προσδίδει μεγαλύτερη λειτουργικότητα», δήλωσε ο Σένφενγκ Παν, επικεφαλής της μελέτης και μηχανικός στο Κινεζικό Πανεπιστήμιο του Χονγκ Κονγκ. Η ομάδα δημιούργησε το νέο υλικό αλλαγής φάσης – που ονόμασε «ενεργομαγνητική μεταβατική μηχανή στερεής-υγρής φάσης» (Magnetoactive solid-liquid phase transitional matter, MPTM) – ενσωματώνοντας μαγνητικά σωματίδια σε γάλλιο, ένα μέταλλο με πολύ χαμηλό σημείο τήξης (29,8 °C). Οι ερευνητές πιστεύουν ότι το MPTM θα μπορούσε να έχει πολύ συγκεκριμένες μηχανολογικές και ιατρικές εφαρμογές. «Τα μαγνητικά σωματίδια εδώ έχουν δύο ρόλους», εξήγησε ο Καρμέλ Μαζίντι, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης και μηχανικός στο Πανεπιστήμιο Carnegie Mellon. Ο ένας είναι πως κάνουν το υλικό να ανταποκρίνεται σε ένα εναλλασσόμενο μαγνητικό πεδίο, οπότε μπορείτε, μέσω επαγωγής, να θερμάνετε το υλικό και να προκαλέσετε την αλλαγή φάσης. Αλλά τα μαγνητικά σωματίδια δίνουν επίσης στα ρομπότ κινητικότητα και την ικανότητα να κινούνται ανταποκρινόμενα σε αλλαγές στο μαγνητικό πεδίο». Η ομάδα δοκίμασε την κινητικότητα και την αντοχή του νέου υλικού σε διάφορα πλαίσια. Με τη βοήθεια ενός μαγνητικού πεδίου, τα ρομπότ υπερπήδησαν κενά, σκαρφάλωσαν σε τοίχους και μπορούσαν να διαχωριστούν για να μετακινήσουν συνεργατικά άλλα αντικείμενα πριν συνδυαστούν ξανά και στερεοποιηθούν. «Οι μελλοντικές εργασίες θα πρέπει να διερευνήσουν περαιτέρω τον τρόπο με τον οποίο αυτά τα ρομπότ θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε βιοϊατρικό πλαίσιο», δήλωσε ο Μαζίντι. «Αυτά που δείχνουμε είναι απλά μια επίδειξη, αλλά χρειάζεται περαιτέρω μελέτη για να δούμε πώς θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για χορήγηση φαρμάκων ή αφαίρεση ξένων αντικειμένων», κατέληξε ο ερευνητής. Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό «Cell». ΠΗΓΗ: Futurism, Sciencedaily

Χρησιμοποιώντας λιγότερη ισχύ από ένα φούρνο μικροκυμάτων, ραδιοτηλεσκόπιο απεικόνισε την Σελήνη με την μεγαλύτερη ανάλυση έως τώρα από τη Γη Ομάδα επιστημόνων και τεχνικών χρησιμοποίησαν το ραδιοτηλεσκόπιο Green Bank και την συστοιχία ραδιοτηλεσκοπίων Very Long Baseline Array (VLBA) και  δημιούργησαν εικόνες υψηλής ανάλυσης της επιφάνειας της Σελήνης, ανοίγοντας τον δρόμο για την επόμενη γενιά ραδιοτηλεσκοπίων που θα μελετήσουν πλανήτες, δορυφόρους και αστεροειδείς στο Ηλιακό Σύστημα. Η ισχύς που χρησιμοποιήθηκε ήταν λιγότερη από ότι χρειάζεται ένας φούρνος μικροκυμάτων, οι εικόνες όμως είναι οι ευκρινέστερες που λήφθηκαν από την επιφάνεια της Γης. Ένας πομπός ραντάρ χαμηλής ισχύος, με ισχύ εξόδου έως και 700 watt στα 13,9 GHz, δοκιμάστηκε στο ραδιοτηλεσκόπιο Green Bank, με στόχο την επιφάνεια της Σελήνης και ελήφθησαν ηχώ ραντάρ με τις δέκα κεραίες της συστοιχίας VLBA 25 μέτρων του NRAO. Μια εικόνα του κρατήρα Tycho καταγράφηκε με ανάλυση 5 μέτρων, δείχνοντας άνευ προηγουμένου λεπτομέρειες της επιφάνειας της Σελήνης από τη Γη.  Οι επιστήμονες σχεδιάζουν ήδη το επόμενο σύστημα ισχύος 500 κιλοβάτ για το ραδιοτηλεσκόπιο, όπου σε συνδυασμό με το μελλοντικό Next Generation Very Large Array (ngVLA) θα παράγει εικόνες ακόμη υψηλότερης ανάλυσης. Ένα σύστημα σαν αυτό θα χρησιμεύσει στην πρώτη γραμμή της πλανητικής άμυνας, ικανό να εντοπίζει και να παρακολουθεί δυνητικά επικίνδυνα αντικείμενα που μπορεί να βρίσκονται σε τροχιά σύγκρουσης με τη Γη. Ήδη πριν λίγο καιρό το ραδιοτηλεσκόπιο χρησιμοποιήθηκε για την ανίχνευση της αλλαγής της πορείας του αστεροειδή που ήταν στόχος της αποστολής DART της NASA. Η ανακοίνωση έγινε στο 241ο συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας Aνατολικότερη Ολική Λίκνιση Της Σελήνης Για Το 2023 Η Σελήνη μας δείχνει πάντα την μια πλευρά της κατά την περιφορά της γύρω από την Γη, φαινόμενο που ονομάζεται σύγχρονη περιστροφή και οφείλεται στην εξίσωση των χρόνων της περιφοράς της γύρω από τη Γη και της περιστροφής γύρω από τον άξονά της. Κατά καιρούς όμως, ένα μικρό μέρος της αθέατης πλευράς της Σελήνης (περίπου 5%) είναι ορατό από τη Γη, χάρη σε παλινδρομικές κινήσεις της Σελήνης, οι οποίες ονομάζονται «λικνίσεις». Οι λικνίσεις οφείλονται στην ελαφρώς ελλειπτική τροχιά της Σελήνης, την μικρή κλίση μεταξύ του άξονα περιστροφής της και του επιπέδου της τροχιάς της Γης και στη μετακίνηση της θέσης του παρατηρητή πάνω στην επιφάνεια της Γης, λόγω της περιστροφής της Γης. Έτσι λόγω των λικνίσεων μπορούμε να παρατηρήσουμε περίπου το 59% της σεληνιακής επιφάνειας. Την Παρασκευή 27 Ιανουαρίου θα συμβεί η ανατολικότερη ολική λίκνιση της Σελήνης για το 2023, όπου θα έχουμε την ευκαιρία να παρατηρήσουμε κρατήρες και θάλασσες στο ανατολικό χείλος της. Η Θάλασσα των Κρίσεων θα βρίσκεται περισσότερο στραμμένη προς την Γη, ενώ θα είναι ορατές οι θάλασσες Marginis, Smithii και Humboldtianum. Πηγή

ΣύνταξηΚατερίνα Χούμπα Επιστήμονες στη Γερμανία με επικεφαλής έναν Έλληνα ερευνητή της διασποράς, πέτυχαν τη δημιουργία του ταχύτερου ηλεκτρονικού σήματος που επιτεύχθηκε ποτέ στην επιστήμη των ηλεκτρονικών. Ο ηλεκτρονιακός παλμός διήρκεσε μόλις 53 αττοδευτερόλεπτα, δηλαδή 53 δισεκατομμυριοστά του δισεκατομμυριοστού του δευτερολέπτου. Πρόκειται για νέο παγκόσμιο ρεκόρ ταχύτητας στον έλεγχο από τον άνθρωπο των ηλεκτρικών ρευμάτων στα στερεά υλικά, ανοίγοντας νέους δρόμους για καλύτερες επιδόσεις στις τεχνολογίες ηλεκτρονικών και πληροφορικής, καθώς επίσης για την παρακολούθηση φαινομένων του μικροκόσμου. Το πόσο γρήγορα δουλεύει ένας υπολογιστής ή κάποια άλλη ηλεκτρονική συσκευή, εξαρτάται καθοριστικά από το πόσο γρήγορα κινούνται τα ηλεκτρόνια μέσα στα τρανζίστορ των μικροεπεξεργαστών. Η επιτάχυνση αυτής της διαδικασίας είναι κομβική για την εξέλιξη των ηλεκτρονικών και την επέκταση των δυνατοτήτων τους. Οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Ρόστοκ και το Ινστιτούτο Φυσικής Μαξ Πλανκ στη Στουτγκάρδη, με υπεύθυνο τον Ελευθέριο Γουλιελμάκη, καθηγητή Φυσικής και επικεφαλής της ομάδας Ακραίας Φωτονικής στο Ρόστοκ, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature». Ο παλμός που πέτυχαν, είναι τόσο γρήγορος που ανοίγει τον δρόμο για ακόμη πιο ακριβή ηλεκτρονικά μικροσκόπια ικανά να τραβήξουν εικόνες των ηλεκτρονίων, καθώς «πηδούν» ανάμεσα στα άτομα, όπως επίσης και να επιταχύνει τη μετάδοση δεδομένων στα «τσιπάκια» των υπολογιστών. Οι παλμοί των ηλεκτρονίων χρησιμοποιούνται σε μικροσκόπια ή υπολογιστές και όσο πιο βραχείς (γρήγοροι) είναι, τόσο υψηλότερος είναι ο ρυθμός μετάδοσης των πληροφοριών και υψηλότερη η ανάλυση των εικόνων. Ο Ε. Γουλιελμάκης εδώ και χρόνια εργάζεται πάνω ακριβώς σε αυτόν τον στόχο. Το 2016 ο Έλληνας φυσικός της διασποράς είχε πάλι πετύχει μια διπλή πρωτιά σε παγκόσμιο επίπεδο. Δημιούργησε τους πιο βραχείς παλμούς φωτός και με αυτούς μέτρησε σε πόσο χρόνο αντιδρούν στο φως τα ηλεκτρόνια που βρίσκονται μέσα στα άτομα της ύλης. Το «φλας» του «αναβόσβηνε» κάθε 380 δισεκατομμυριοστά του δισεκατομμυριοστού του δευτερολέπτου. Στη συνέχεια, ο Γουλιελμάκης δημιούργησε και μέτρησε το ταχύτερο ηλεκτρικό ρεύμα στο εσωτερικό ενός στερεού υλικού. Χρησιμοποιώντας υπερταχείς παλμούς λέιζερ, επιτάχυνε τα ηλεκτρόνια του ρεύματος, ώστε να κάνουν οκτώ εκατομμύρια δισεκατομμυρίων ταλαντώσεις ανά δευτερόλεπτο, πραγματοποιώντας έτσι ένα νέο ρεκόρ στη συχνότητα του ηλεκτρικού ρεύματος στο εσωτερικό των στερεών υλικών. Τώρα, χρησιμοποιώντας μια παρόμοια τεχνική, πέτυχε ηλεκτρονιακό παλμό 53 αττοδευτερολέπτων που είναι ακόμη πιο σύντομος και από τους υψηλής ταχύτητας παλμούς του φωτός λέιζερ που στόχευσε τα ηλεκτρόνια για να τα απομακρύνει από μια μικροσκοπική μεταλλική ακίδα από βολφράμιο. Όπως ανέφερε, ο ηλεκτρονιακός παλμός-ρεκόρ διήρκεσε το ένα πέμπτο του χρόνου που θα χρειαζόταν ένα ηλεκτρόνιο σε ένα άτομο υδρογόνου για να διαγράψει μια τροχιά πέριξ του πυρήνα του. Μολονότι είναι γνωστό εδώ και καιρό ότι το φως μπορεί να «ελευθερώσει» τα ηλεκτρόνια από τα μέταλλα -ο Αϊνστάιν ήταν ο πρώτος που εξήγησε το πώς- η όλη διαδικασία είναι τρομερά δύσκολη στον χειρισμό της. Το ηλεκτρικό πεδίο του φωτός αλλάζει την κατεύθυνσή του περίπου ένα εκατομμύριο δισεκατομμύρια φορές το δευτερόλεπτο, καθιστώντας έτσι πολύ δύσκολη την ελεγχόμενη από φως λέιζερ «εκτίναξη» των ηλεκτρονίων από την επιφάνεια των μετάλλων. Για να ξεπεράσουν το πρόβλημα, ο Γουλιελμάκης και οι συνεργάτες του χρησιμοποίησαν μια τεχνική που είχαν οι ίδιοι αναπτύξει, ενώ παράλληλα ανέπτυξαν ένα νέο είδος κάμερας που μπορεί να «πιάσει» τα ηλεκτρόνια, καθώς αστραπιαία το λέιζερ τα «εκτοξεύει» από το μέταλλο προς το κενό. Νέες προοπτικές και εφαρμογές για το μέλλον Όπως δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ.Γουλιελμάκης , «ο ακριβής έλεγχος της κίνησης ηλεκτρονίων με την χρήση λέιζερ σε συνδυασμό με την νανοτεχνολογία, ίσως επιτρέψει στο κοντινό μέλλον την ανάπτυξη μιας νέας κατηγορίας ηλεκτρονικών συσκευών με ασύγκριτα υψηλότερες δυνατότητες από τις σημερινές. Τα προσεχή χρόνια σκοπεύουμε να χρησιμοποιήσουμε τους ηλεκτρονιακούς παλμούς αττοδευτερολέπτων σαν βιντεοκάμερες υψηλής ταχύτητας και ευκρίνειας για να καταγράψουμε και να κατανοήσουμε πολύπλοκα φαινόμενα στο εσωτερικό της ύλης. Πολλά από αυτά τα φαινόμενα είναι ασύλληπτα γρήγορα, μόνο μια τεχνολογία σαν αυτή που αναπτύξαμε, μπορεί δυνητικά να τα παρατηρήσει σε πραγματικό χρόνο». «Η άμεση και αποτελεσματική χρήση νέων υλικών στην τεχνολογία της πληροφορίας, στην χημεία και στην προστασία του περιβάλλοντος εξαρτάται σημαντικά από την λεπτομερή κατανόηση των ιδιοτήτων των υλικών αυτών. Έχουμε την πεποίθηση ότι οι υπερταχείς παλμοί ηλεκτρονίων μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο στην αποκάλυψη πολλών μυστικών του μικρόκοσμου», πρόσθεσε ο Έλληνας επιστήμονας, ο οποίος είναι επίσης μέλος (εξωτερικού) του συμβουλίου διοίκησης του Πανεπιστήμιου των Ιωαννίνων. Σύμφωνα με τον ίδιο, «ο ηλεκτρονιακός παλμός αττοδευτερολέπτων θα βοηθήσει προκειμένου η ανάλυση της εικόνας ενός ηλεκτρονικού μικροσκοπίου να είναι αρκετά γρήγορη, ώστε να καταγράψει τα ηλεκτρόνια εν κινήσει. Αν δημιουργήσουμε ηλεκτρονικά μικροσκόπια που χρησιμοποιούν ηλεκτρονιακούς παλμούς αττοδευτερολέπτων, τότε θα έχουμε επαρκή ανάλυση όχι μόνο για να δούμε τα άτομα σε κίνηση, κάτι που είναι ασφαλώς συναρπαστικό, αλλά να δούμε ακόμη και τα ηλεκτρόνια να πηδάνε μεταξύ των ατόμων». Ο κ. Γουλιελμάκης γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης το 1975 , αποφοίτησε από το Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης το 2000 και πήρε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο του Μονάχου το 2005. Από το 2010 ήταν επικεφαλής της Ομάδας Αττοηλεκτρονικής του Εργαστηρίου Αττοφυσικής του Ινστιτούτου Κβαντικής Οπτικής Μαξ Πλανκ στο Γκάρτσινγκ της Γερμανίας, ενώ σήμερα είναι καθηγητής του Πανεπιστημίου του Ρόστοκ. Μεταξύ άλλων διακρίσεων, το 2007 τιμήθηκε με το βραβείο «Γ. Φωτεινού» της Ακαδημίας Αθηνών, το 2012 με το βραβείο «Γκούσταβ Χερτς» της Γερμανικής Φυσικής Εταιρείας και το 2015 με το βραβείο «Ρέντγκεν» του Πανεπιστημίου Γιούστους Λίμπιγκ του Γκίσεν. Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ Φωτογραφία: physics4y