Category: Πολιτισμός – Εκδηλώσεις – Τέχνη

Το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού ανακηρύσσει το 2023 ως Λογοτεχνικό Έτος Άλκης Ζέη, με αφορμή τη συμπλήρωση 100 ετών από τη γέννησή της, διοργανώνοντας σειρά εκδηλώσεων καθ’ όλη τη διάρκεια του 2023. Όπως δήλωσε η υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνα Μενδώνη: «Συγγραφέας ιδιαίτερα αγαπητή, πολυγραφότατη, πολυμεταφρασμένη και πολυβραβευμένη, με σημαντική παρουσία στο χώρο των ελληνικών γραμμάτων, της παιδικής και εφηβικής λογοτεχνίας στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, η Άλκη Ζέη παρέμεινε ενεργή έως το τέλος της ζωής της, συνομιλώντας τακτικά με τους αναγνώστες της και συμμετέχοντας στα κοινά. Το συγγραφικό της έργο έχει άμεση σχέση με την ιστορία. Ξεκινώντας από προσωπικές της εμπειρίες, υφαίνει την υπόθεση των έργων της παράλληλα με ιστορικά γεγονότα. Ο καθαρός τρόπος γραφής της, η γλωσσική αρτιότητα, η κριτική στάση απέναντι σε πρόσωπα και καταστάσεις, το χιούμορ και η διεισδυτική ματιά στα γεγονότα είναι τα χαρακτηριστικά των έργων της: Η αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα, Το καπλάνι της βιτρίνας και Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου συμπεριλαμβάνονται στα διαχρονικά ευπώλητα βιβλία της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας, παραμένοντας δημοφιλή σε εφήβους και ενήλικες αναγνώστες». Ο υφυπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Νικόλας Γιατρομανωλάκης έκανε την ακόλουθη δήλωση: «Φαινόμενο Άλκη Ζέη θα πει παιδική και εφηβική λογοτεχνία που διαβάζεται με πάθος και από ενήλικες, θα πει λογοτεχνικοί χαρακτήρες που επιδρούν σε γενιές και γενιές αναγνωστών, θα πει απόδοση της ιστορίας με υψηλή λογοτεχνική αξία, θα πει αναρίθμητες διακρίσεις και μεταφράσεις σε δεκάδες γλώσσες, θα πει βιβλία που υπάρχουν σχεδόν σε κάθε ελληνικό σπίτι. Αυτό το φαινόμενο θα γιορτάσουμε και θα τιμήσουμε το 2023». Η ίδια η Άλκη Ζέη για τη σχέση του συγγραφικού έργου της με την Ιστορία είχε αναφέρει: «Από τα μικρά μου χρόνια ως σήμερα, ας μην πω με ακρίβεια πόσα είναι γιατί θα τρομάξω κι εγώ η ίδια, έζησα έναν πόλεμο, δύο εμφύλιους πολέμους, δύο δικτατορίες και δύο προσφυγιές. Δεν τα έζησα σαν απλός παρατηρητής, αλλά παίρνοντας ενεργό μέρος κάθε φορά κι έτσι και να ήθελα δεν θα μπορούσε το συγγραφικό μου έργο να μην επηρεαστεί από τα γεγονότα αυτά που συγκλόνισαν τον τόπο μας. Άθελά μου η ζωή μου μπλέχτηκε μέσα στην ιστορία κι έγινα κι εγώ ένα κομμάτι της. Το συγγραφικό μου, λοιπόν, έργο, θέλω δεν θέλω, είναι γεμάτο ιστορία… Αν πέτυχα να κάνω τα παιδιά να την ακούσουν τουλάχιστον, το μέλλον θα δείξει». Η Άλκη Ζέη ασχολήθηκε με το γράψιμο από πολύ νεαρή ηλικία. Στις πρώτες ακόμη τάξεις του Γυμνασίου άρχισε να γράφει κείμενα για το κουκλοθέατρο. Ένας από τους ήρωες που δημιούργησε, ο Κλούβιος, έγινε στη συνέχεια ο ήρωας του γνωστού κουκλοθέατρου «Μπαρμπα-Μυτούσης». Πρώτο της μυθιστόρημα είναι Το καπλάνι της βιτρίνας (1963), έργο σχεδόν αυτοβιογραφικό, εμπνευσμένο από τα παιδικά της χρόνια στη Σάμο. Ακολουθεί μια σειρά μυθιστορημάτων για παιδιά, και το 1987 κυκλοφορεί το πρώτο της βιβλίο για ενήλικες, Η αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα. Το 2013 κυκλοφόρησε το αυτοβιογραφικό της έργο Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο  και το 2017 το Πόσο θα ζήσεις ακόμα, γιαγιά; Το τελευταίο της βιβλίο, με τίτλο Ένα παιδί από το πουθενά, κυκλοφόρησε λίγους μήνες πριν από τον θάνατό της. Όλα τα βιβλία της κυκλοφορούν πλέον από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο. Το καπλάνι της βιτρίνας, το πρώτο της μυθιστόρημα, υπήρξε έργο-σταθμός για την ελληνική παιδική λογοτεχνία και θεωρείται πλέον ένα κλασικό έργο της παγκόσμιας λογοτεχνίας για παιδιά, με συνεχείς επανεκδόσεις από το 1963 που πρωτοκυκλοφόρησε στην Ελλάδα και πολλές μεταφράσεις και διακρίσεις στο εξωτερικό. Η Άλκη Ζέη υπήρξε πρέσβειρα της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας στο εξωτερικό, καθώς το σύνολο του έργου της είναι μεταφρασμένο και κυκλοφορεί σε πολλές χώρες ανά τον κόσμο. Η ίδια έχει επίσης μεταφράσει από τα γαλλικά, τα ιταλικά και τα ρωσικά, αρκετά βιβλία. Τιμήθηκε με το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου της κι αναγορεύτηκε επίτιμη διδάκτωρ σε Πανεπιστήμια Ελλάδας και Κύπρου. Έλαβε τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος της Τιμής, καθώς και τον τίτλο του Ταξιάρχη του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων. Για την οργάνωση του Λογοτεχνικού Έτους Άλκης Ζέη συγκροτήθηκε αμισθί ομάδα εργασίας για τον συντονισμό, την υποστήριξη, τον σχεδιασμό δράσεων, καθώς και για την αξιολόγηση προτάσεων και αιτημάτων αιγίδας διαφόρων φορέων για δράσεις τους στο πλαίσιο του εορτασμού του Έτους. Η ομάδα απαρτίζεται από τις/τους:Ελένη Δουνδουλάκη, Γενική Γραμματέα Σύγχρονου ΠολιτισμούΦίλιππο Τσιμπόγλου, Γενικό Διευθυντή της Εθνικής Βιβλιοθήκης της ΕλλάδαςΠέτρο Σεβαστίκογλου, Σκηνοθέτη, καθηγητή κινηματογραφίαςΧριστίνα Ντουνιά, Ομότιμη Καθηγήτρια Νεοελληνικής Φιλολογίας ΕΚΠΑΜελπoμένη Κανατσούλη, Καθηγήτρια Τμήματος Επιστημών Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης του ΑΠΘΑθανάσιο Αγάθο, Αναπληρωτή Καθηγητή Νεοελληνικής Φιλολογίας ΕΚΠΑΒασιλική Νίκα, Εκπαιδευτικό, Μέλος Ε.ΔΙ.Π. ΕΚΠΑ, Πρόεδρο του Ελληνικού Τμήματος IBBYΠλάτωνα Μαυρομούστακο, Καθηγητή Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑΣίσσυ Παπαθανασίου, Ιστορικό Πολιτισμού, Προϊσταμένη Διεύθυνσης Γραμμάτων του ΥΠΠΟΑ Μεταξύ των κεντρικών δράσεων στο πλαίσιο του εορτασμού του Λογοτεχνικού Έτους, το ΥΠΠΟΑ προγραμματίζει την κυκλοφορία αφιερωματικού τόμου, μεγάλη έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη (κτίριο Πειραιώς 138) στο τέλος Φεβρουαρίου, καθώς και σειρά εκπαιδευτικών προγραμμάτων και εκδηλώσεων στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Η Άλκη Ζέη θα τιμηθεί, επίσης, στη Διεθνή Έκθεση Παιδικού Βιβλίου της Μπολόνια (6-9 Μαρτίου 2023), όπου η Ελλάδα θα συμμετάσχει ως «τιμώμενη αγορά». Πηγή

Η Μικρασιατική Καταστροφή δεν βρήκε τον Γιώργο Σεφέρη στη Σμύρνη. Η οικογένειά του είχε ήδη μεταναστεύσει από το 1914 στην Αθήνα και το 1922 ήταν οικογενειακώς στο Παρίσι. Στο Χειρόγραφο Σεπ. ’41 (ξαναδουλεμένο το 1954, σ. 71) γράφει: «Ήμουν δεκατεσσάρω χρονών τον Αύγουστο του 1914 όταν έφυγα από τη Σμύρνη. Είχα πολύ ζωντανά μέσα μου το συναίσθημα του τι θα πει σκλαβιά. Τα δύο τελευταία καλοκαίρια δεν είχαμε πάει στην εξοχή, στην Σκάλα του Βουρλά, που ήταν για μένα ο μόνος τόπος που, και τώρα ακόμη, μπορώ να ονομάσω πατρίδα με την πιο ριζική έννοια της λέξης: ο τόπος όπου βλάστησαν τα παιδικά μου χρόνια». Η Καταστροφή τού στέρησε την πατρίδα του, που έμεινε όμως για πάντα στην καρδιά, τη μνήμη και την ποίησή του. Και ο ίδιος ο ποιητής άλλωστε το παραδέχεται στις σημειώσεις του (Δοκιμές Β’ σ. 355): «Το γεγονός που μ’ επηρέασε περισσότερο απ’ όλα τ’ άλλα είναι η Μικρασιατική Καταστροφή». Πράγματι, το αίσθημα του ανέστιου και ο καημός του πρόσφυγα ως μνήμη και ιστορία σφραγίζουν την ποίησή του. Η θάλασσα και το ταξίδι επανέρχονται συνεχώς: Κίχλη, Ημερολόγιο Καταστρώματος, Α’, Β’, Γ’. Τα ακίνητα σάπια καράβια, τα ταξίδια σε ατελείωτες θάλασσες, οι άσκοπες περιπλανήσεις, αποτελούν κεντρικά μοτίβα στο σεφερικό έργο. Σ’ αυτό το αέναο ταξίδι αναζητεί τη γαλήνη που χάθηκε με την ανατροπή των παιδικών του χρόνων, των αναμνήσεών του, της ιδιαίτερης πατρίδας του, του πατρικού του σπιτιού. Είναι χαρακτηριστικό ότι «το σπίτι» ως νοσταλγικό όραμα πατρίδας εμφανίζεται συνεχώς σε όλο το έργο του, ιδίως το πατρικό του στη Σκάλα. Είκοσι αναφορές έχουμε σ’ αυτό στις Μέρες από το 1925 ως το 1950 που ξαναγύρισε στη Σμύρνη, για να ξαναβρεί τα παιδικά του «λημέρια»: «Αν μπορούσα να ξαναδώ τα δένδρα που πρωτοκοίταξα στη ζωή μου, όλα θα είχαν αλλάξει. Ο κόσμος ολόκληρος. Το αίσθημα του ανεπανόρθωτου το αναγνωρίζω, όταν νιώσω, ολωσδιόλου απροσδόκητα, το φωτισμό των παιδικών μου χρόνων που μου σφίγγει την καρδιά» (σ. 37, 8/11/1936). Το 1938, στον «Γυρισμό του ξενιτεμένου», ο ποιητής αναζητεί το παλιό του σπίτι, τον κήπο, τα παιδικά βιώματα. […] Γυρεύω τον παλιό μου κήπο[…]κι όμως σαν ήμουνα παιδίέπαιζα πάνω στο χορτάρικάτω από μεγάλους ίσκιουςκι έτρεχα πάνω σε πλαγιέςώρα πολλή λαχανιασμένος. […] Το σπίτι έρχεται συχνά στο όνειρο του ποιητή σαν όραμα παρήγορο, που τον ξυπνά για να γράψει στο ημερολόγιο: «Ήμουν σ’ ένα δωμάτιο με δύο παράθυρα που έβλεπαν κατά τη θάλασσα… Πίσω από το πρώτο αυτό δωμάτιο, ένα άλλο, μ’ ένα τραπέζι στρογγυλό, και στο βάθος ένας μπουφές. Όλα αυτά γνώριμα. Ίσως από το σπίτι της Σκάλας. Κάθομαι στο τραπέζι και ανοίγω ένα βιβλίο… ίσως ένα … οικογενειακό λεύκωμα» (Μέρες Ε’, σ. 22, 11/12/1945). Το 1950, ο Σεφέρης επισκέπτεται γεμάτος αγωνία το σπίτι του. «Θεέ μου, τι πάω να κάνω;» αναρωτιέται (Μέρες Ε’, σ. 196, 1/7/1950). Το περιβόλι, το μαγκανοπήγαδο, η μουριά, τα αμπέλια, τα λιόδεντρα, οι συκιές, οι ροδιές, ο πλάτανος, όλα τα διατήρησε ζωηρά στη μνήμη του και αποτέλεσαν κύρια θεματικά μοτίβα της ποίησής του. Τα αναγνωρίζει όπου τα συναντά και του θυμίζουν την πατρίδα («Λεπτομέρειες στην Κύπρο», Ημερολόγιο Καταστρώματος, Γ’): […] Κι εκείνη την κραυγήβγαλμένη απ’ τα παλιά νεύρα του ξύλουγιατί την είπες φωνή πατρίδας; Στο ποίημά του «Ένας λόγος για το καλοκαίρι» νιώθει μπερδεμένος, καθώς οι αναμνήσεις ζωντανεύουν μέσα του: Κι όμως αγάπησα τους δρόμους τούς εδώ, αυτές τις κολόνες·κι ας γεννήθηκα στην άλλη ακρογιαλιά κοντάσε βούρλα και σε καλάμιαο κουπολάτης, κι ας γεννήθηκα κοντάστη θάλασσα που ξετυλίγω και τυλίγω στα δάχτυλά μουσαν είμαι κουρασμένος – δεν ξέρω πια πού γεννήθηκα. Ο τόπος του, οι μικρασιατικές ρίζες του, τον μαγνητίζουν και συνεχώς τον τραβούν προς τα πίσω, αφού «Είναι ο τόπος σου, είναι ακόμη κάτι πιο βιολογικό, πιο πρωτόγονο, η έλξη της γης σου – κάτι σαν το μαγνήτη της φωτιάς στην παγωνιά, σαν την πείνα και σαν το ίμερο. Δεν το ’χα νιώσει άλλη φορά, τούτο το συναίσθημα, έτσι… Όλα με τραβούν προς τα πίσω. Καθώς ακουμπώ την πένα, αυτή τη στιγμή, ταυτίζομαι με το παιδί των δώδεκα χρονώ που άνοιξε πρώτη φορά ένα τετράδιο για να γράψει το ημερολόγιό του… Μια τόσο υπερβολική κατάσταση μπορεί να τη βαστάξει κανείς χωρίς να τρελαθεί για λίγες μέρες, «όχι περισσότερο» (Μέρες, Ε’, σ. 213, 17/10/1950). Όλη αυτή η αναζήτηση μιας αέναα χαμένης πατρίδας ανιχνεύεται εντονότερα στις 24 ενότητες του Μυθιστορήματος (1934-1935). Αφετηρία της έμπνευσής του είναι οι τραγικές φυλετικές και προσωπικές εμπειρίες (τα δραματικά γεγονότα του Μεσοπολέμου, η Μικρασιατική Καταστροφή), αλλά και οι νέες ιστορικές συνθήκες που διαμορφώθηκαν στην Ελλάδα και την Ευρώπη με την άνοδο των ολοκληρωτικών καθεστώτων. Στα χρόνια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου. Γράφει ο ποιητής: «Τώρα τελευταία, στις πιο απροσδόκητες στιγμές συναντιέμαι κάποτε με αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων. Ίσως να είναι η ατμόσφαιρα του πολέμου που με φέρνει τόσο εύκολα στα χρόνια ’14-’18. Ίσως μια στροφή» (Μέρες Δ’, σ. 16, 28/1/1941). Μετά το τέλος του πολέμου εκδίδει την Κίχλη (1947). Στην καρδιά της έμπνευσης του ποιητή οι αιματηρές μέρες του Πολέμου και του Εμφυλίου, ο ποιητής όμως σκέφτεται συνειρμικά με το ναυάγιο του πλοίου που έδωσε τον τίτλο στη συλλογή και μια άλλη απώλεια, αυτή του πατρικού του σπιτιού. Η Κίχλη αποτελείται από τρεις μεγάλες ενότητες, στις οποίες ενσωματώνονται και μικρότερες: «Σπίτι κοντά στη θάλασσα», «Ο ηδονικός Ελπήνωρ» και «Το ναυάγιο της Κίχλης». Το θέμα του νόστου είναι διάχυτο και στην Κίχλη: η ατέρμονη περιπλάνηση, η διαρκής κίνηση, το ταξίδι χωρίς γυρισμό, η αυτοεξορία, η ξενιτιά. Δίσεχτοι καιροί. Στην καρδιά της Α’ ενότητας και πάλι το σπίτι, η πατρική εστία, το ανεκπλήρωτο όραμα κι ένα αίσθημα διάχυτου πένθους. Το σπίτι άδειο από ανθρώπους, εγκαταλειμμένο κι έρημο, έρχεται πεισματωμένο στη σκέψη του και τον πληγώνει. Το νοσταλγεί γιατί συμβολίζει τον προσωπικό, βιωμένο χώρο του, έστω και φθαρμένο («Α’ «Το σπίτι κοντά στη θάλασσα»): Τα σπίτια που είχα μου τα πήραν. Έτυχενα ’ναι τα χρόνια δίσεχτα πόλεμοι χαλασμοί ξενιτεμοί[…] Στη Β’ ενότητα της Κίχλης, με τίτλο «Ο ηδονικός Ελπήνωρ», η ανάγκη ωστόσο για επιστροφή στο σπίτι-φως σημειολογικά αποτυπώνεται με τα αγάλματα που «κυνηγούν» τον ποιητή-αφηγητή «[…] με τα σπασμένα μέλη τους/ με την αλλοτινή μορφή τους που δε γνώρισες// κι όμως την ξέρεις». Στη Γ’ ενότητα, με τίτλο «Το ναυάγιο της «Κίχλης», στην υποενότητα «Φως», οι εικόνες της παιδικής ηλικίας, οι «γιορτές με φώτα πολύχρωμα» έρχονται στον νου του αφηγητή και του αφήνουν «το

Διοργάνωση: ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ – ΙΔΡΥΜΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΖΟΓΓΟΛΟΠΟΥΛΟΥ – ART THESSALONIKI Επιμέλεια έκθεσης: Κατερίνα Κοσκινά Διάρκεια έκθεσης:Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2022-Παρασκευή 31 Μαρτίου 2023Ώρες:Δευτέρα – Σάββατο 17.00 – 20.00Κυριακή 12.00 – 20.00 «Τα έργα ηχούν σαν μουσική» είναι ο τίτλος της μεγάλης έκθεσης γλυπτικής και ζωγραφικής του Γιώργου Ζογγολόπουλου που θα φιλοξενηθεί στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης από τη Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2022 έως την Παρασκευή 31 Μαρτίου 2023. Η έκθεση είναι αποτέλεσμα της συνεργασίας του Ο.Μ.Μ.Θ. με το Ίδρυμα Γεωργίου Ζογγολόπουλου και την Art Thessaloniki.Τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν τη Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2022, στις 19.00, στο Φουαγιέ του 3ου ορόφου του κτηρίου Μ1 του Οργανισμού. Η έκθεση, την οποία επιμελείται η κα. Κατερίνα Κοσκινά, Δρ. Ιστορίας της Τέχνης-Μουσειολόγος, αποτέλεσε την αφιερωματική εκδήλωση της Art Thessaloniki 2022 και  περιλαμβάνει 18 γλυπτά και 13 ζωγραφικά έργα του σπουδαίου καλλιτέχνη, ο οποίος συνδέθηκε άρρηκτα με τη Θεσσαλονίκη.Τα γλυπτικά και ζωγραφικά έργα του Γιώργου Ζογγολόπουλου δεν θα μπορούσαν να εκτεθούν σε πιο φιλόξενο και ταιριαστό χώρο από αυτόν του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης, διότι ο αναγεννησιακός κορυφαίος αυτός καλλιτέχνης αφενός λάτρευε τη μουσική. Άλλωστε, σε διάφορες αποστροφές του λόγου του, έχει επισημάνει πως «μια μουσική του Σούμαν έχει έναν όγκο ιδιαίτερο. Μια μουσική του Μότσαρτ έχει έναν όγκο διαφανή. Μια μουσική του Μπαχ έχει έναν όγκο μνημειακό. Από την πλαστική πλευρά, όταν βλέπεις ένα έργο με έναν ορισμένο ρυθμό, σε πάει κάπου, ακόμα και ηχητικά αν θέλεις, ερμηνεύεται ενστικτωδώς μέσα σου. Όχι ότι είναι γραμμένα σε γραφή μουσικής, όχι. Τα κίνητρα που σου δίνει το έργο ηχούν σαν μουσική». Η έκθεση τελεί υπό την αιγίδα και γίνεται με την υποστήριξη της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων Κεντρικής Μακεδονίας και τη συνεργασία της ΔΕΘ-Ηelexpo, η οποία ευγενώς ανέλαβε τις εργασίες για τη διαμόρφωση του Φουαγιέ του 3ου ορόφου σε εκθεσιακό χώρο. Στο Μέγαρο Μουσικής το κοινό θα μπορεί να θαυμάσει από κοντά ορισμένα από τα πλέον γνωστά γλυπτά του καλλιτέχνη, ανακαλύπτοντας άγνωστες πτυχές του πολυσχιδούς του έργου. Γλυπτά που παρουσιάζουν την έννοια του ρυθμού μέσα από την υδροκινητική λειτουργία. Ανάλαφρες μεταλλικές συνθέσεις που ενεργοποιούνται από τα στοιχεία της φύσης. Μεγεθυντικοί φακοί που δίνουν νέες διαστάσεις αλλά και προοπτικές στην ανάγνωση των γλυπτών. Στην έκθεση οι επισκέπτες θα γνωρίσουν και τον ζωγράφο Ζογγολόπουλο και θα αντικρίσουν στις δύο διαστάσεις φόρμες γνώριμες τρισδιάστατα, όπως γεωμετρικά σχήματα δουλεμένα με χρωματική αρμονία και φως ή τις περίφημες ομπρέλες, που έγιναν τοπόσημο της πόλης μας, αποτυπωμένες σε καμβά.  Η σημαντικότερη όμως ανακάλυψη για το θεατή είναι η αποκάλυψη της ενδελεχούς και συνεπούς έρευνας του καλλιτέχνη, νοητικά και φορμαλιστικά και ο ποιητικός, σχεδόν μουσικός τρόπος που έβλεπε τον Κόσμο. Η έκθεση του Γιώργου Ζογγολόπουλου θα φιλοξενείται για τρεις ολόκληρους μήνες στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, προσκαλώντας μας να αναζητήσουμε με όλες τις αισθήσεις μας την ψυχική ανάταση που προσφέρουν. Είσοδος ελεύθερη Ο Γιώργος Ζογγολόπουλος είναι Τιμώμενος καλλιτέχνης για την 6η Art-Thessaloniki International Fair Η παρουσίαση του έργου του Ζογγολόπουλου, γίνεται σε συνεργασία με το Ίδρυμα Γ. Ζογγολόπουλος και την επιμέλεια έχει αναλάβει η ιστορικός τέχνης Κατερίνα Κοσκινά. Για πρώτη φορά, το κοινό θα έρθει σε επαφή και μια σειρά ζωγραφικών έργων του καλλιτέχνη, τα οποία θα παρουσιαστούν μαζί με τα πιο αξιόλογα γλυπτά έργα του Σύντομο Βιογραφικό: Figure 1.1957. Ποσειδώνας, Figure 2. 1966. COR-TEN Figure 3. 1998. TEL NEANT

Καλή εβδομάδα με τις εκδηλώσεις στο Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο… με αφιέρωμα στον Γιώργο Ιωάννου, μουσική και τραγούδια, παραμύθια πολλά, εικαστικό εργαστήρι και θεατρικό παιχνίδι! Μην τις χάσετε!!! Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2022 / 18:00Ημερίδα: «Θεσσαλονίκη, πρωτεύουσα των προσφύγωνμέσα από τα κείμενα του Γιώργου Ιωάννου»Ομιλητές: Στέλιος Κούκος, Ασπασία Παπαδοπεράκη, Αναστασία ΧατζήΔιαβάζουν κείμενα οι ηθοποιοί: Αλέξης Κότσυφας, Ελένη Μακίσογλου, Αντιγόνη ΜπάρμπαΣκηνοθετική επιμέλεια: Δαμιανός Κωνσταντινίδης Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου / 18:00Αφήγηση παραμυθιού «Μπέλα Μπαλού»Με την Τριανταφυλλιά Τσιακμάκη Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2022 / 19:00Χριστουγεννιάτικη συναυλία του Δημοτικού Ωδείου ΘεσσαλονίκηςΔιοργάνωση: Κέντρο Πολιτισμού Δήμου Θεσσαλονίκης Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2022 / 11:00«Το δέντρο των Χριστουγέννων και τα σκανταλιάρικα ξωτικά»Χριστουγεννιάτικη παράσταση αφήγησης για παιδιά 5 χρονών και άνω με τους εθελοντές εμψυχωτές της ACTION ART«Ο Άγιος Βασίλης … ξέχασε!»Στις 12.00 η ώρα θεατρικό παιχνίδι αυτοσχεδιασμού με τη θεατρική ομάδα «Το Κλειδί» του Συλλόγου Κουριωτών Καλαμαριάς & τους VAFOTEENSΕργαστήρι κατασκευής χριστουγεννιάτικων στολιδιώνΜε τη Δέσποινα Αποστολίδου Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2022 / 19:00«Χριστουγεννιάτικη γιορτή για τον παππού και τη γιαγιά»Αφιέρωμα στην τρίτη ηλικία με δραματοποίηση του βιβλίουτου Βαγγέλη Ηλιόπουλου «Μεγαλώνω την γιαγιά μου»,εργαστήρι και χριστουγεννιάτικα τραγούδιαΔιοργάνωση: «Λυρικός Μικρός Πλανήτης»