Day: 3 Ιανουαρίου, 2023

Από τη Διεύθυνση Τροχαίας Θεσσαλονίκης ανακοινώνεται ότι την Τετάρτη (04/01/2023) και την Πέμπτη (05/01/2023), από το Τμήμα Οδοποιίας – Συγκοινωνιών Κυκλοφορίας & Πολ. Προστασίας του Δήμου Κορδελιού – Ευόσμου θα εκτελεστούν εργασίες ασφαλτόστρωσης στην οδό Μαιάνδρου του Δήμου Κορδελιού – Ευόσμου, από την Εσωτερική Περιφερειακή Οδό Θεσ/νίκης (κυκλικός κόμβος Μαιάνδρου) έως την οδό Μεγ. Αλεξάνδρου, τμηματικά σε δύο ημέρες, κατά τις ώρες 07:00΄ έως 18:00΄ έκαστης ημέρας.Ειδικότερα: Η κυκλοφορία των οχημάτων στο ύψος της ζώνης των εργασιών επί της οδού Μαιάνδρου, θα διεξάγεται διαμέσου της οδού 25 ης Μαρτίου (για την ευθεία κίνηση) και των γύρω δρόμων της περιοχής. Παρακαλούνται οι οδηγοί να καταβάλλουν ιδιαίτερη προσοχή, να συμμορφώνονται με τις πινακίδες σήμανσης, προς αποφυγή τροχαίων ατυχημάτων και δημιουργίας κυκλοφοριακών συμφορήσεων. Ζητούμε την κατανόηση και τη συνεργασία των πολιτών. Συνελήφθη 17χρονος σε βάρος του οποίου σχηματίσθηκε δικογραφία για γενετήσιες πράξεις με ανήλικους ή ενώπιόν τους, απείθεια, βία κατά υπαλλήλων & δικαστικών προσώπων και παράβαση του Νόμου περί όπλων Συνελήφθη από αστυνομικούς του Τμήματος Ασφαλείας Ωραιοκάστρου, 17χρονος αλλοδαπός, σε βάρος του οποίου σχηματίσθηκε δικογραφία γιαγενετήσιες πράξεις με ανήλικους ή ενώπιον τους, απείθεια, βία κατά υπαλλήλωνκαι δικαστικών προσώπων και παράβαση του Νόμου περί όπλων. Ειδικότερα, προηγήθηκε καταγγελία μητέρας ανήλικης σε βάρος του συλληφθέντα, σύμφωνα με την οποία, τον Οκτώβριο του 2022 και ενώ τονφιλοξενούσαν στην οικία τους, προέβη σε ασελγείς πράξεις σε βάρος της ανήλικης. Μεσημβρινές ώρες σήμερα (03-01-2023), όταν αστυνομικοί της ανωτέρω Υπηρεσίας εντόπισαν τον 17χρονο σε περιοχή του Ωραιοκάστρου και του γνωστοποίησαν την ιδιότητά τους με σκοπό τη διενέργεια ελέγχου, εκείνος τράπηκε σε φυγή, πλην όμως ακινητοποιήθηκε και συνελήφθη παρά τηναντίσταση που προέβαλε. Επιπλέον, στην κατοχή του βρέθηκε εργαλείο (σκαλιστήρι) πρόσφορο για άμυνα ή επίθεση. Ο συλληφθείς θα οδηγηθεί στον αρμόδιο Εισαγγελέα. Συνελήφθησαν (5) άτομα στο πλαίσιο συνεχών ελέγχων για τον εντοπισμό φυγόποινων και καταζητούμενων προσώπων Στοχευμένους ελέγχους με σκοπό τον εντοπισμό και τη σύλληψη φυγόποινων ατόμων, αλλά και καταζητούμενων δυνάμει σχετικών ενταλμάτων, διενεργούν συστηματικά αστυνομικοί Υπηρεσιών της Γενικής Αστυνομικής ΔιεύθυνσηςΘεσσαλονίκης. Στο πλαίσιο αυτό, κατά το τελευταίο 24ωρο, αστυνομικοί των Διευθύνσεων Ασφάλειας και Αστυνομίας Θεσσαλονίκης συνέλαβαν συνολικά πέντε (5) άτομα, σε βάρος των οποίων εκκρεμούσαν διωκτικά έγγραφα. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση σύλληψης 55χρονου ημεδαπού, καθώς σε βάρος του εκκρεμούσαν Ένταλμα σύλληψης του Ανακριτή Πλημμελειοδικών Κέρκυρας για απάτη και (3) αποφάσεις, με τις οποίες καταδικάστηκε σε συνολικήποινή κάθειρξης (11) ετών και σε ποινή φυλάκισης (2) ετών και (6) μηνών για απάτη, υπεξαίρεση και εκβίαση. Οι συλληφθέντες θα οδηγηθούν στον αρμόδιο Εισαγγελέα.

Ο δήμος μέσα στο 2023 θα κληθεί να πληρώσει για αποζημιώσεις πάνω από 5 εκατ. ευρώ σε ιδιοκτήτες εκτάσεων που έχουν στα χέρια τους τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις. Φανή Σοβιτσλή «Θηλιά» για τη διοίκηση του δήμου Καλαμαριάς και το 2023 αποτελούν οι απαλλοτριώσεις οικοπέδων και εκτάσεων, για τα οποία οι ιδιοκτήτες τους, με τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις, διεκδικούν αποζημιώσεις χιλιάδων ευρώ. Μέσα στο 2022 ο δήμος κατέβαλε περί τα 2 εκατ. ευρώ, αποζημιώνοντας μέρος εκτάσεων με έχουν κοινωφελή και κοινόχρηστο χαρακτήρα, ενώ το 2023 θα πληρώσει ποσό που φτάνει τα 5,2 εκατ. ευρώ, πιστώσεις που έχει ήδη εντάξει στον προϋπολογισμό της νέας χρονιάς. Κατά την παρουσίαση του προϋπολογισμού του 2023 για το δήμο Καλαμαριάς, στην τελευταία συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου, ο αντιδήμαρχος Οικονομικών Βαγγέλης Τσακμακίδης έκανε λόγο για αναφυόμενες απαλλοτριώσεις εκτάσεων που προκύπτουν καθημερινά, προκαλώντας «πονοκέφαλο» στη δημοτική αρχή. «Το 2022 ο δήμος Καλαμαριάς πλήρωσε αποζημιώσεις 1.976.000 ευρώ και φέτος έχει εγκρίνει πιστώσεις για τον ίδιο σκοπό 5.226.000 ευρώ» τόνισε χαρακτηριστικά. Μάλιστα μιλώντας στο makthes.gr ο κ. Τσακαμκίδης ανέφερε ότι ο δήμος καλείται να πληρώσει δυσβάσταχτα ποσά για τις απαλλοτριώσεις και δυστυχώς, όπως είπε, αν δεν προϋπολογίζει κάθε χρόνο ένα μεγάλο ποσό, την επόμενη πενταετία θα βρεθεί αντιμέτωπος με πολλές ακόμη ώριμες δικαστικές αποφάσεις για αποζημιώσεις, τα ποσά των οποίων θα είναι αδύνατον να καλύψει. Υπενθυμίζεται ότι το θέμα των απαλλοτριώσεων των οικοπέδων, που έχουν κοινωφελή και κοινόχρηστο χαρακτήρα, απασχόλησαν σε ειδική συνεδρίαση το δημοτικό συμβούλιο, όπου ο δήμαρχος Καλαμαριάς, Γιάννης Δαρδαμανέλης, αναγνώρισε τους κινδύνους που ελλοχεύουν, από την οικονομική αδυναμία του δήμου να προχωρήσει στις απαλλοτριώσεις και στην καταβολή των αποζημιώσεων στους ιδιοκτήτες των οικοπέδων, καθώς , όπως είχε πει, οι συνολικές αποζημιώσεις μπορεί να φτάσουν τα 500 εκατ. ευρώ, ενώ οι άμεσες αγγίζουν τα 70 εκατ. ευρώ.Έρχονται τα πρώτα χρήματα για την οδό ΠόντουΤην ίδια ώρα ο δήμος πρόκειται να πάρει «ανάσα» από το μείζον πρόβλημα που αποτελεί η απαλλοτρίωση της οδού Πόντου, καθώς πρόκειται να καταβληθούν από το κράτος τα πρώτα 3,7 εκατ. ευρώ.Σύμφωνα με τον αντιδήμαρχο κ. Τσακμακίδη τα κονδύλια αυτά θα καταβληθούν για τις οποίες είχε δεσμευθεί ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, κατά την επίσκεψη του στο δήμο Καλαμαριάς. «Άμεσα θα πάρουμε τα 3,7 εκατ, ευρώ από το σύνολο των 15 εκατ. ευρώ που απαιτούνται για το σύνολο των αποζημιώσεων τη οδού Πόντου» τόνισε ο αντιδήμαρχος Οικονομικών.Αναφερόμενος στο σύνολο του προϋπολογισμού του δήμου Καλαμαριάς για το 2023 είπε ότι ανέρχεται σε 75,3 εκατ. ευρώ, αυξημένος κατά 3,2 εκατ. ευρώ σε σχέση με το 2022. Ο ίδιος έκανε λόγο για έναν προϋπολογισμό που συντάχθηκε σε συνθήκες ασφυκτικής δημοσιονομικής πίεσης, ωστόσο σημείωσε ότι καλύπτει σε μεγάλο βαθμό τις ανάγκες των ευάλωτων κοινωνικά ομάδων, παρά το γεγονός ότι τα έσοδά του είναι περιορισμένα εξαιτίας της πίεση που δέχονται τα νοικοκυριά από την ενεργειακή κρίση.Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι στο δήμο Καλαμαριάς παραμένουν χαμηλά τα τροφεία των παιδικών – βρεφικών σταθμών, ενώ τριπλασίασε τη χρηματοδότηση για τα συσσίτια και την οικονομική βοήθεια των αδύναμων πολιτών και οικογενειών.Ο κ. Τσακμακίδης σημείωσε ακόμη ότι παρά το δυσμενές οικονομικό περιβάλλον ο δήμος δεν έχει μακροπρόθεσμες ληξιπρόθεσμες οφειλές, καταφέρνει να χρηματοδοτεί πολλά έργα και δράσεις από ίδιους πόρους, ενώ δεν μετακύλισε τα κόστη στις πλάτες των δημοτών, αφού τα τελευταία τρία χρόνια τα δημοτικά τέλη μειώθηκαν κατά 35% . «Ασφαλώς και ο νέος προϋπολογισμός δεν απαντά σε όλες τις απαιτήσεις της κοινωνίας, αλλά αγωνιζόμαστε να κρατήσουμε όρθιο το δήμο και να καλύψουμε τις τρέχουσες δαπάνες για την ομαλή λειτουργία του δήμου» σημείωσε.

Μπήκε μέσα στον χορό, απήγαγε τη νύφη και μετά πλήρωσε για τη «ζημιά» που προκάλεσε! Ο λόγος για τον Δήμαρχο Καλαμαριάς, Γιάννη Δαρδαμανέλη, που συμμετείχε στο εθιμικό δρώμενο των Μωμόγερων, που διαδραματίστηκε στην πλατεία προσφυγικού Ελληνισμού. Στο πλαίσιο των προγραμματισμένων εορταστικών εκδηλώσεων ο  Δήμος Καλαμαριάς, σε συνεργασία με τον Πολιτιστικό Ποντιακό Σύλλογο Καλαμαριάς «Οι Μίθριοι» και το Ελληνικό Σωματείο Διάσωσης και Διάδοσης της Πολιτιστικής μας Κληρονομίας «ΟΙ ΜΩΜΟΓΕΡΟΙ», αναβίωσαν το εθιμικό δρώμενων των Ελλήνων του Πόντου «Μωμο’ έρια». «Οφείλουμε κάθε χρόνο να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε, ώστε να διδάξουμε στα παιδιά μας την παράδοση και φυσικά να προσφέρουμε χαρά σε μικρούς και μεγάλους, κάτι που όπως βλέπετε το πετύχαμε και φέτος στην Καλαμαριάς μας», δήλωσε ο κ. Δαρδαμανέλης. Οι Μίθριοι με τις εντυπωσιακές φορεσιές, τα καπέλα και τις μεταμφιέσεις τους ξόρκισαν το κακό όπως προστάζει η λαϊκή παράδοση.Η Πλατεία Προσφυγικού Ελληνισμού γέμισε από «Μωμόγερους» και πλήθος κόσμου ήταν εκεί και τους καταχειροκρότησε! Και του χρόνου με υγεία! Τα Μωμο’ έρια κατά τη διάρκεια του Δωδεκαημέρου επισκέπτονται ένα προς ένα τα σπίτια του χωριού ακολουθούμενοι από τους θεατές που συμμετέχουν ενεργά στα δρώμενα: «κλέβοντας» τις Νύφες, βάζοντας φωτιά στο σακί με τα άχυρα που μεταφέρει στην πλάτη του ο Γέρος, χορεύοντας μαζί με τους τελεστές του εθίμου, τραγουδώντας, πίνοντας τσίπουρο ή κρασί και απολαμβάνοντας τα εδέσματα που προσφέρει κάθε σπιτονοικοκύρης. Από το Μάρτιο του 2015 οι Μωμόγεροι έχουν εγγραφεί στο Εθνικό Ευρετήριο της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ελλάδας και στις 30 Νοεμβρίου 2016 εντάχθηκαν στον Αντιπροσωπευτικό κατάλογος της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ανθρωπότητας, της UNESCO.

της Άννας Αφεντουλίδου Η θερμή αχλή της μνήμης για τη χαμένη πατρίδα της Ιωνίας, μνήμη γλυκόπικρη πολλές φορές, για τη μακρινή και ωραιοποιημένη, μέσα από την απόσταση του χρόνου, εποχή της πατρογονικής οικογένειας, εμποτίζει την αφήγηση κυρίως τριών βιβλίων της Κατερίνας Ζαρόκωστα[1]: Ένα κομματάκι ουρανός,[2] Οι αδερφές Ραζή,[3] Ιστορίες οικογενειακής τρέλας.[4] Καθημερινά περιστατικά, εικόνες, γεύσεις, μυρωδιές και χρώματα θυμίζουν την ένταση και την ιδιοσυστασία της ζωής των Ελλήνων προσφύγων της Κωνσταντινούπολης, οι οποίοι κουβαλούν τις μνήμες της μακρινής εποχής της ακμής, όσο και των δύσκολων χρόνων μετά την Καταστροφή. Μια αφηγηματική φωνή, στα δύο προαναφερόμενα μυθιστορήματα, φαινομενικά εξωδιηγητική αλλά εμφανώς συναισθηματικά εμπλεκόμενη, αναλαμβάνει να μας παρουσιάσει οικογενειακές και προσωπικές ιστορίες που σχετίζονται με έναν χρόνο που ανήκει εν μέρει στον κόσμο του μύθου. Ο τόπος παλινδρομεί ανάμεσα σε μια ουτοπική πλέον Ιωνία, στη μακρινή Αθήνα της προσφυγιάς και του πολέμου ή σε μια πιο σύγχρονη εκδοχή της ζωής, η οποία όμως πάντα κουβαλά την προγονική μνήμη, οδηγεί σε αναγωγές και ρητές ή υπόρρητες συγκρίσεις. Ο κόσμος της Aνατολής, η Καταστροφή, η προσφυγιά, η φτώχεια, ο αγώνας της επιβίωσης, ο κατακερματισμένος κόσμος των ατομικών ιστοριών δημιουργούν το πλαίσιο, ενώ ο αφηγητής δεν παραλείπει να σχολιάζει τη σχέση ανάμεσα στη μακροσκοπική και μικροσκοπική ιστορία: «Υπάρχουν εποχές στη μεγάλη ιστορία αλλά και στη μικρή του καθενός που σου αφήνουν πολλά, για να θυμάσαι». (Οι αδερφές Ραζή, σ. 44) Η επίγευση του εξωραϊσμένου πατρογονικού παρελθόντος εμποτίζει τις εικόνες των βιβλίων της Ζαρόκωστα ζωντανεύοντας στις περιγραφές την αισθητηριακή αναπαράσταση μιας φαινομενικά και, σε αρκετά σημεία, πειστικά ρεαλιστικής αφήγησης, προστατεύοντας ταυτοχρόνως τη γενεαλογία της, που ασφαλώς δεν είναι άλλη από την περιοχή του μύθου. Αντιγράφω από το οπισθόφυλλο των Αδελφών Ραζή: Ανάμεσα στις δυο όχθες που τις χωρίζει νερό αγεφύρωτο, οι αδερφές Ραζή ζουν στη μια μεριά και ονειρεύονται την άλλη. Ευτυχισμένες οι μέρες στην Πόλη, πριν απ’ την Καταστροφή, δύσκολα τα πρώτα χρόνια όταν πέρασαν στην αντικρινή όχθη κι απ’ τη μια στιγμή στην άλλη μετατράπηκαν σε πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Κάπως σαν τις διηγήσεις των προγόνων μου, πρόσφυγες όλοι από την Πόλη. […] Μέσ’ απ’ τον όλεθρο ιστορικών και προσωπικών πεπρωμένων ο έρωτας της Ινώς και του Ευάγγελου μένει αλώβητος – ελπίδα για το μέλλον. Παρ’ όλες τις δυσκολίες και τον κατατρεγμό, τα μυστικά, τις πληγωμένες σχέσεις ή τα ψέματα, ο αφηγηματικός καμβάς των βιβλίων της διαποτίζεται από τη βαθύτερη πίστη στη δύναμη των συναισθημάτων του ανθρώπου· στην επιθυμία για ζωή, όπως εκφράζεται κυρίως μέσα από την επιθυμία για επιβίωση και δημιουργία, για αγάπη και έρωτα αλλά και για τη μνημείωση μιας εποχής παρελθούσας, ενός κόσμου που χάνεται. Μια πικρή αλλά φωτεινή αισιοδοξία χρωματίζει και τις πιο σκοτεινές ανθρώπινες συνθήκες, με τη γλυκιά αύρα του παραμυθιού, που κρατά την ελπίδα ζωντανή ότι μπορεί να υπάρχουν ακόμη τα θαύματα. Και μάλιστα με εκείνη τη θυμοσοφική διάθεση των παλιών λαϊκών παραμυθάδων, ρόλο που για λίγο οικειοποιούνται και κάποιοι ήρωες των μυθιστορημάτων της: Ο Ευάγγελος χαρούμενος και περήφανος που βλέπει να κρέμονται από τα χείλη του στέκεται στη λεπτομέρεια επιμένοντας στις παλιές ιστορίες, ντύνοντας τα πιο απλά συμβάντα με τη μαγεία και τη διαχρονικότητα του μύθου […] έξω από το παραμύθι καραδοκούν ο καημός, οι τύψεις, η ανησυχία […] Για λίγες στιγμές το θαύμα μοιάζει εφικτό. (Οι αδερφές Ραζή, σσ. 136, 137) Είναι κομβικό σημείο του μυθιστορηματικού κόσμου της Ζαρόκωστα η έννοια του θαύματος, αυτού που δεν προσεγγίζεται με τη λογική, αυτού που ξεπερνά το μέτρο του πραγματικού ή του πιθανού. Κι είναι σαν να υπογραμμίζεται πως πρόκειται για αφήγηση που στήνεται με τους όρους της Ιστορίας, του «αληθινού» δηλαδή χρόνου και τόπου, αλλά έχει σπερματικά εντός του τη διάσταση του παραμυθιού. Έτσι, τα πρόσωπα, χάρη στις ικανότητές τους και την αγωνιστικότητά τους, ξεπερνούν τη φτώχεια και τη στέρηση, οι ηρωίδες είναι ωραίες και δυναμικές, ή παραιτούνται αλλά με τρόπο εντυπωσιακό –μιαν ανερμήνευτη ασθένεια ή την αυτοχειρία–, οι άντρες παθαίνουν ερωτικό μαρασμό, αλλά εν τέλει το πάθος για ζωή, μέσα από τον έρωτα κυρίως, θριαμβεύει… Σαν να μας δείχνει συνεχώς ότι οι ιστορίες μας, άλλοτε πικρές και άλλοτε αισιόδοξες, άλλοτε δίκαιες και άλλοτε σκληρές, δεν παύουν να έχουν ως πυρήνα τους, κατ’ ουσίαν, τον μύθο: λίγο ακόμη και το θαύμα θα μας αγγίξει, κάποιες φορές μπορεί να συμβεί. Η Κατερίνα Ζαρόκωστα, στο τελευταίο της βιβλίο λίγο πριν από τον πρόωρο θάνατό της, στις Ιστορίες οικογενειακής τρέλας, συνέχισε με άλλον τρόπο την ξενάγηση που είχε οργανώσει στο προτελευταίο της βιβλίο, στις Αδερφές Ραζή, και την οποία είχε ξεκινήσει λίγα χρόνια παλαιότερα στο Ένα κομματάκι ουρανός. Την ξενάγηση ενός παραμυθά στον κόσμο των δικών του προσωπικών μύθων, οι οποίοι όμως πορεύονται παράλληλα με τη μακροσκοπική Ιστορία και αγγίζουν τη διαχρονική διάσταση της ανθρώπινης ύπαρξης. Έναν κόσμο φτιαγμένο με αγάπη, χιούμορ και πόνο, τροφοδοτώντας μια γραφή που αρδεύεται από την αλήθεια αλλά ανασαίνει με το παραμύθι. Μέσα από τις σελίδες των Ιστοριών, οι οποίες αναφέρονται στα παιδικά χρόνια της συγγραφέως, παρακολουθούμε πώς διαμορφώθηκε ο κόσμος αυτός, ο ποτισμένος με τη δύναμη της ζωής αλλά και της τρυφερής νοσταλγίας, ο κόσμος μιας θλίψης γλυκιάς, στον οποίο η ίδια τάχθηκε ξεναγός και ιχνηλάτης. Και θυμάμαι αντίστοιχα, από την Αιολική Γη του Ηλία Βενέζη,[5] την παιδική ματιά του αφηγητή Πέτρου μέσα από την οποία αναπαραστάθηκε ο κόσμος της αθωότητας, ένας κόσμος παιδικής έκστασης και απορίας, μια διαδρομή αναπόλησης, που κινήθηκε ανάμεσα στα όρια της συμβολικής του ονείρου και της γεύσης του πραγματικού κόσμου. Του πραγματικού κόσμου, που με τη σκληρότητα του πολέμου, του εκτοπισμού και της προσφυγιάς, γκρέμισε για τη γενιά αυτή, αλλά και για όσες την ακολούθησαν, την ιδεατή διάσταση του παράδεισου· στον οποίο όλοι θα θέλαμε να ελπίζουμε ή έστω να θυμόμαστε ότι κάποτε –ίσως και να– τον είχαμε γευτεί. Άννα Αφεντουλίδου, ποιήτρια, κριτικός ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ[1] Η Κατερίνα Ζαρόκωστα (1951-2021) γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Γαλλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συνέχισε έναν κύκλο σπουδών Κοινωνικής Ψυχολογίας στην École Pratique, στο Παρίσι. Για δύο περίπου δεκαετίες συνεργάστηκε με την Κρατική Ραδιοφωνία, στον χώρο των πολιτιστικών εκπομπών, και με την ΕΤ1 ως σεναριογράφος και συντονίστρια συζήτησης σε εκπομπές κοινωνικού και ψυχολογικού περιεχομένου. Συνεργάστηκε επίσης με εφημερίδες και περιοδικά στον τομέα του προσωπικού δοκιμίου και της βιβλιοπαρουσίασης. Στην πεζογραφία εμφανίστηκε το 1983. Πηγή: https://biblionet.gr/προσωπο/?personid=685 (τελευταία πρόσβαση 31-10-2022).[2] Κατερίνα Ζαρόκωστα, Ένα κομματάκι ουρανός, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2000 (μυθιστόρημα).[3] Κατερίνα